De onwennigheid is eraf

Na een twee weekjes te hebben meegelopen mag en kan ik nu zelf sommige patiënten behandelen. Hier ben ik wel erg blij mee; het geeft me toch wat meer voldoening dan alleen maar kijken.

Soms is de taal een groot probleem, niet iedereen spreekt hier Engels en tja mijn Mandinka of Wolof gaat nu nog niet verder dan de begroeting en bedankt. Daar kom je niet zo ver mee.

Ik zal even een voorbeeld geven van hoe het in het kort een beetje gaat. Je begint hier altijd eerst met een korte anamnese: een aantal vragen; wat is de naam, leeftijd en woonplaats, tja ik kan ook niet zeggen dat dat zo simpel is, ze heten hier niet jan de vries en wonen in de meest bijzonder genaamde plaatsten. Het opschrijven hiervan is elke keer weer grappig. Aangezien veel mensen geen Engels spreken ook niet kunnen lezen en schrijven kunnen ze me hier niet mee helpen. Gelukkig genoeg aardige collega's die me hierbij helpen!!

Leeftijd is hier ook niet echt van belang. Grootse deel van de mensen die ik hier zie weten hun leeftijd niet ?! Geboortedatum is sowieso een lastige maar de leeftijd wordt ook vaak gegokt met name bij de 30 jarige en ouder. Soms komt het ook zeker niet overeen met wat je zelf denkt. Maar ja het is ook niet altijd van belang moet je maar denken, een paar jaar meer of minder..

Dan komt de opsomming van de klachten. Naar aanleiding hiervan bedenk ik hoe ik de diagnose kan vaststellen. Dus bv temperatuur opmeten, bloeddruk opmeten, bloedsuiker bepalen of bv een malaria test. Het kan ook zijn dat er kleine kinderen komen die last hebben van hoesten, benauwdheid hebben dus luister je naar de longen en meestal hoor je dan een behoorlijke luchtweginfectie. Vrouwen controleren die zwanger zijn; bloeddruk meten, bloedsuiker, hb, gewicht en een lichamelijk onderzoek waarbij je de uterusstand voelt en het stand van het hoofd (die laatste twee moet ik nog even meer ervaring in krijgen) en dan nog naar het hartje luisteren.

Het Hb meten is hier ook een heel gedoe. Er is hier niet echt een makkelijk apparaat voor, maar ja dat is zoals zo veel hier! Het begint al waardig te wennen.

Als je de testen allemaal gedaan hebt, maak je een behandelplan; lees; je schrijft de medicatie voor. Vaak bestaat dit uit vitamines (B complex en C) aangezien de voeding hier niet veel vitamines bevat je er vanuit kunt gaan dat daar een tekort is. Tevens een extra dosis bij ziekte nooit verkeerd!) antibiotica, paracetamol of andere pijnstillers. Bij malaria komen er nog wat kinine injecties en pillen bij en voor de zwangeren de tetanus injectie, foliumzuur en de ferro bij een te laag hb. Veel ouderen met hoofdpijn klachten en duizeligheid hebben of een te hoge bloeddruk of hoge bloedsuikers. Ook hier heb je gelukkig medicatie voor.

Wat opvallend is dat eigenlijk iedereen met een hele lading pillen, met name antibiotica weggaat. Dit is juist het tegenovergestelde dan in Nederland waar het liefst zo min mogelijk antibiotica gegeven wordt. Het is niet voor niks dat de behandeling is zoals die is! Het klinkt raar maar de bevolking hier leeft gewoon niet gezond. Zeer eenzijdig voedsel; veel rijst en vlees. Geen groentes en weinig fruit. Tevens komen ze pas in de kliniek als de klachten al zeker weken soms wel maanden aanwezig zijn, dus als er sprake was van een klein griepje was het al wel over geweest. Nu na al die tijd, is het blijkbaar toch ernstiger.

Bij kleine kinderen bijvoorbeeld (ong 1-2 jr) zie je vaak de malaria terug komen. Er een ernstige luchtweginfectie. Waarom? Ten eerste weinig weerstand, ten tweede: ze worden bij de malaria gedwongen om veel medicatie in te nemen, dit gaat vaak gepaard met enige strijd aangezien geen 1 kind dit vrijwillig inneemt. Dus verslikt een kind zich met regelmaat met een luchtweginfectie of nog erger een longontsteking tot gevolg.

Gisteren kwam er een klein meisje in de kliniek van ongeveer 2 jaar, bijna niet meer aanspreekbaar, slap, holle ogen; volledig uitgedroogd! Ze had volgens haar moeder 3 dagen lang last van diarree, braken en niks willen eten. Tja dat is behoorlijk slikken om dat zo te zien! Waarom komen ze nu pas?? In deze warmte moet je na 1 dag al handelen, dan is het met een simpele behandeling ( wat dan ook weer goedkoop is) op te lossen!

Nu moet er snel gehandeld worden; opname, infuus met veeeeeeel vocht, antibiotica vitamines enz enz. En hier hangt dan weer een hoger kostenplaatje aan vast wat weer problemen geeft..

Gelukkig knapte het meisje na een dag weer op, maar had zeker ook anders kunnen lopen als ze nog een dag langer hadden gewacht. Is het onwetendheid, denken dat het vanzelf weer over gaat of bang om geld uit te moeten geven wat er eigenlijk niet is? Ik ben er nog niet achter.

Overigens super om te zien hoeveel kennis Fatou heeft!!! Ze ziet meteen wat het probleem is, handelt super snel, weet precies wat voor behandeling nodig is en is een kei in infusen inbrengen!!! Menig arts kan hier echt van leren!!! Dus zeker ook ik.

Gelukkig bij alles wat ik doe kan ik hulp krijgen en met name medicatie voorschrijven laat ik nu nog maar even aan Fatou of een andere collega over. Ik ben er nog niet helemaal klaar voor om doktertje te spelen.

Owja, een lading van de door mezelf opgestuurde dozen zijn ook binnengekomen. Leuk om die uit de haven te halen :-)

Veel liefs Lian