Eindelijk! Familie!

Jaaaaaaa en toen was het dan eindelijk zo ver, Peter, m'n vader, moeder en Geertjan, Jannie Elbrich en Anil zijn aangekomen in Gambia.
Heb ze opgewacht in het hotel (wachten duurt heeeel lang) waar ze rond 15 uur aankwamen.
Zo heerlijk om iedereen weer te zien, spreken en te knuffelen -))))
We hebben onder het genot van een biertje en het zwembad eerst lekker bijgekletst.
Ik heb deze week ook vrij genomen dus lekker samen de toerist uithangen hier.

‘S avonds uit eten geweest en ook de volgende genoten van het strand zoals je op de foto's wel kunt zien.
We zijn met z'n allen naar m'n appartement geweest en naar Fatou en de meiden in de kliniek. Zo fijn om hun te kunnen laten zien waar ik nu woon, hoe ik leef en waar ik werk. Ook de meisjes waren super benieuwd naar m'n vriend, de eerste vraag was ook meteen; who is your boyfriend?;-) ze praten er nu nog over hoe lief en leuk m'n familie was en hoe zo'n knappe vriend ik wel niet heb.. ze begrijpen alleen niet waarom we niet getrouwd zijn en geen kinderen hebben.

Verder zijn we naar Paradise beach geweest, mooiste strand van Gambia en hierna naar Tanji de vismarkt waar de boten net naar binnen kwamen. Ondanks dat ik het zelf al een paar keer gezien heb blijft het fantastische ervaring.

Daarna zijn we voor een tweedaagse trip weggeweest met Barry m'n Gambiaanse maatje hier en Amadou. Eerst naar de markt in Serrekunda waar de dames allemaal een leuke tas hebben gekocht.
Hierna doorgereden naar Bintang naar AbCa’s creek, hier was een lodge midden in de mangroves! Was een super mooie plek!!! Allemaal kleine huisjes en plekjes om van het uitzicht te genieten. ‘S middags naar het dorpje gefietst?! Jaja wie had dat gedacht om dat hier te doen, maar zo leuk!!! Daar aangekomen vele blije kinderen die allemaal ook wilden fietsen... dus met hulp van ons hebben alle kinderen dit even gedaan..
‘S avonds lekker gegeten daar en de mooiere donkere wereld bewonderd..
De volgende morgen om 7.30 een twee uur durende boottocht gemaakt door de mangroves. Super mooi om te zien!
Hierna ontbeten en gerelaxt daar en om 13 uur weer in de auto richting Kuloro om bij Barry z'n ouders te eten. Wat een verrassing was dat! Wat kan zijn moeder lekker koken; meerdere gerechten waren klaargemaakt, tafels mooi gedekt en onder de mangoboom hebben we met z'n allen gegeten.

Op de terugweg richting brikama naar een houtsnijwerk markt waar iedereen wat leuke souveniertjes heeft gekocht. Via de veemarkt weer terug naar het hotel waar we s avonds weer aankwamen.
De dagen erop nog weer lekker aan het strand gelegen, verse sapjes en fruit gehad en de familie is nog een ochtend naar banjul geweest.
Maar ja een week vliegt voorbij en zaterdag moest ik ze al weer uitzwaaien. Dat was wel even een lastige dag...
Niks aan om dan weer alleen te zijn. Gelukkig had ik Carla een vriendin van mij, die me bijna de hele dag op Whatsapp heeft vermaakt om mij maar een beter gevoel te geven met resultaat.
Maar ondanks een verdrietige dag, heb ik het voor geen goud willen missen! Naast het feit dat ik peter en m'n familie erg gemist heb, ook zo bijzonder om weer eens samen met z'n allen ( ondanks dat helaas niet iedereen mee kon komen) op vakantie te zijn!!! Dus lieve allemaal super bedankt voor deze onvergetelijke ervaring.

De volgende ochtend weer vroeg naar fatou gegaan om weer aan het werk te gaan. Afleiding is ook maar het beste.
Zondag, normaal een drukke dag was super rustig! Denk 3 patiënten gezien over de hele dag...
Omdat de (nog) huidige president aan heeft gegeven niet eens te zijn met de uitslag (zie vorig verslag) lijkt het toch al te resulteren dat mensen minder op straat komen, minder geld uitgeven enz..

Op deze zondag kwam er wel een oma met kleindochter genaamd Fatou binnen van bijna 2 weken. Moeder was net 4 dagen geleden overleden. Moeder was hier bevallen en dat was een zware bevalling geweest. Ze kwam binnen, ze was heel erg benauwd; een astma aanval terwijl ze weeën had. Dus snel vernevelen met gelukkig resultaat. Maar ook een hoge bloeddruk. Bevalling uiteindelijk verder goed verlopen en alle controles waren goed. Beiden naar huis gegaan maar helaas is ze na een aantal dagen toch overleden... waaraan niet geheel duidelijk....
Maar ja dan heb je buitenom het grote verlies van je vrouw/dochter een baby'tje die geen borstvoeding krijgt!! Oma kan (moet) het baby'tje opvoeden maar hoe kom je aan voeding? Poedermelk! Lijkt zo simpel, maar dat kost geld... en dat kost als ze een maand verder is gemiddeld 10 euro per week! En we weten allemaal dat als ze al werk hebben dit niet eens verdienen.

Dit is 1 van de zoveel kinderen die zo moet overleven... (als ze het overleven!!!) je kunt je er niks bij voorstellen in Nederland, je beseft maar weer eens hoe goed je het hebt! Gewoon de basis zoals eten, veiligheid en goede gezondheidsvoorzieningen is hier niet en thuis heb ik me nog nooit zorgen hoeven maken over deze zaken. Alleen maar omdat ik het geluk heb gehad geboren te worden in een ander land....

En in de avond ook nog een bijzonder verhaal; komen twee mannen binnengerend; iets roepend (versta de lokale taal nog steeds niet) maar denk loop maar mee naar de auto. Denkende weer een bevallende dame te zien. Ik was alleen in de kliniek, m'n collega was net even aan het douchen, dus zat ook niks anders op.
In de auto inderdaad een dame die bewusteloos was. Ze werd door de twee mannen uit de auto getild, lieten haar nog half op de grond vallen( ze gaf totaal geen reactie hierop) en snel de kliniek in. Haar op bed gelegd en ik probeerde eerst maar eens een hartslag te voelen en de ademhaling. Beiden aanwezig pfff opluchting. Verder gaf de dame totaal geen reactie op niksnou toen maar snel naar het huis gerend aangezien ik verder zonder informatie hier ook weinig mee kan...
Fatou opgehaald wij terug en doen meteen alle controles wat we (hier) kunnen bedenken; bloeddruk is prima, hartslag is prima, ademhaling is goed, pupillen reageren... bloedsuiker is ook prima. Hm dat is vreemd. Ineens geeft Fatou de dame een flinke duw op de borst en jawel reactie ! Ze duwt haar weg. Hierna weer een bewusteloze dame..
Fatou zegt tegen haar echtgenoot; er is niks aan de hand met je vrouw, ze is gewoon boos.. !

Ik in de war?!! Wat??? Ik had al allerlei bijzondere ziektes in m'n hoofd zitten wat ze wel niet kon hebben en Fatou zegt gewoon niks aan de hand deze dame is boos???
Blijkbaar hebben sommige vrouwen hier soms last van; zoals Fatou het noemt:een ernstig gevoel van aandacht te kort. Echtgenoot is vaak met meerdere vrouwen getrouwd en ze hebben veel stress ( geen geld, zorgen maken om voldoende eten, gezondheid, hele huishouding alleen doen, voor alle kinderen zorgen, je man delen met een andere vrouw en ga zo maar door) Dit is hun manier om te zeggen; hallo ik ben er ook nog en het gaat gewoon niet zo goed met mij... Tja een bijzonder manier, ze heeft me behoorlijk laten schrikken met deze actie maar Fatou had helemaal gelijk. Na gezegd te hebben dat ze moet ophouden met dit "spelletje" anders brengen we haar naar het ziekenhuis ( met hoge kosten) deed mw haar ogen open. Uurtje later gingen ze samen weer naar huis. Tja wat moet je hier van zeggen, zo sneu en verdrietig dat dit de manier is om je frustratie, boosheid en ongeluk te laten zien.. Fatou heeft het al meerdere malen meegemaakt. Ik hoop gewoon maar dat dit voor mij de laatste keer was...

Maar ook weer mooie dingen meegemaakt na aanleiding van het eerdere verdrietige verhaal; Ivonne en Fred van stichting kinderhulp Gambia hebben op Facebook een inzamelingsactie opgestart voor de oma van Kleine Fatou en heeft al behoorlijk wat geld ingezameld voor poedermelk!! Je kan natuurlijk niet iedereen helpen, maar zo fantastisch dat je met veel mensen die een kleine bijdrage geven zoveel kunt doen voor een familie en een toekomst kan geven aan een klein meisje.

Verder nog meer mooie baby's geboren en het eerste jongetje na heeeeel veel meisjes dus dat is ook wel een mooie foto waard!!!

Ondertussen is het hier nu ook echt winter; is afgekoeld tot een graad of 30 en. S avonds en in de ochtend met een windje is het soms best frisjes.. koelt af tot 21 graden. Heerlijk om niet meer te zweten bij het niks doen, al is die koude douche 's morgens nu wel een dingetje.. dus nu maar eerst water koken en dat is m'n emmertje gooien, maakt het wat aangenamer maar de Gambianen hier komen al in winterjassen op de kliniek, dikke truien aan enZ.. nou zo erg ervaar ik het dan ook al weer niet;-) ik ga zo lekker naar het strand in m'n bikini om bij te komen van m’n werkweek.